Podczas uroczystości odczytano list gratulacyjny do jubilata od Jana Kasprzyka, szefa Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych.

- Zapisał pan profesor piękną kartę w naszej historii. W najtrudniejszej chwili, gdy losy naszej ojczyzny były śmiertelnie zagrożone nie wahał się pan podjąć decyzji o wstąpieniu w szeregi AK i walce w Powstaniu Warszawskim stając w obronie gmachu PWPW. Wiedział pan, że Rzeczpospolita jest wartością, za którą należy oddać swoje zdrowie, życie. To jest wartość, która nie ma ceny, o czym przypomniał nam pan w swoich publikacjach poświęconych Powstaniu Warszawskiemu, kontynuując w ten sposób swoją służbę powstańczą - napisał w liście Jan Kasprzyk.

Laudacje na cześć zasłużonego żołnierza wygłosili prof. Jan Żaryn, Senator RP, Piotr Woyciechowski z Fundacji Reduta PWPW oraz Krzysztof Zygmunt Jagodziński przyjaciel Jubilata.

Jubilat zwrócił się do zebranych:

- Usłyszałem bardzo wiele dobrego o sobie (...), ale ja nie jestem człowiekiem z pierwszych stron gazet. Również moje zasługi nie są większe niż zasługi bardzo bardzo wielu ludzi. I fakt, że moje 90. urodziny są obchodzone tutaj w Zamku Królewskim powoduje we mnie nie tylko ogromną satysfakcję, ale też stan oszołomienia - powiedział Juliusz Kulesza.

***

Juliusz Kulesza

Żołnierz Armii Krajowej, uczestnik Powstania Warszawskiego, grafik, autor książek o tematyce powstańczej i okupacyjnej.

Urodził się 19 maja 1928 r. w Warszawie. Wychował się na Starym Mieście i Żoliborzu. Jego rodzice w okresie międzywojennym pracowali w gmachu Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych.

Okupację spędził w Warszawie. Uczęszczał na tajne komplety gimnazjalne i był uczniem wieczorowej szkoły poligraficznej. W latach 1942–1944 był praktykantem-rysownikiem w Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych.

Działał również w konspiracji. Był żołnierzem Armii Krajowej pod pseudonimem „Julek”. W Powstaniu Warszawskim walczył jako żołnierz oddziału PWB/17/S (Podziemna Wytwórnia Banknotów). Należał do drużyny „Roma”, która broniła bloku mieszkalnego przy ulicy Rybaki 35. Został odznaczony Krzyżem Walecznych.

Po Powstaniu uciekł z obozu przejściowego w Pruszkowie. W latach 1945–1948 mieszkał w Łodzi, gdzie zdał maturę w liceum ogólnokształcącym im. Gabriela Narutowicza. Latem 1948 roku wrócił do Warszawy. Był studentem Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, a od 1950 – Akademii Sztuk Pięknych. W 1954 uzyskał dyplom ASP na wydziale grafiki (pracownia prof. Tadeusza Kulisiewicza).

Członek Związku Polskich Artystów Plastyków, autor krajowych i zagranicznych wystaw, w tym kilku indywidualnych.

W latach 1956–1958 był członkiem grupy artystycznej „Korekta”. Przez ponad 30 lat projektował grafikę użytkową dla wydawnictw (około 800 projektów zrealizowanych drukiem).

W latach 1966–1972 był grafikiem telewizyjnego magazynu „Refleksje”. Prowadził zajęcia „Grafika współczesnej prasy” dla studentów wydziału dziennikarskiego Uniwersytetu Warszawskiego.

Z początkiem lat 80. zajął się historią okupacji i Powstania Warszawskiego. Jest autorem kilkunastu książek: Z Tasiemką na czołgi (1979), Reduta PWPW (1989), Sierpień przez całe życie (1994), Batalion DZIK w Powstaniu Warszawskim (1994), Przeciw konfidentom i czołgom, wspólnie z Robertem Bieleckim, wyróżniona nagrodą „Nike” (1996), Starówka. Warszawskie Termopile 1944 (1999), W murach Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych (2003), Garłuch. 7 pułk piechoty AK (2004), Bohaterowie dwóch miast (2006), Powstańcza Starówka. Ludzie i ulice (2007), Bankowe szańce, wspólnie z Edmundem Baranowskim (2009), Między Baranem a Narutowiczem. Zapiski warszawskiego łodzianina (2010), Żyrafa przeciw panterom. IV Zgrupowanie żoliborskiego Obwodu AK w Powstaniu Warszawskim (2010), Warszawskie gry wojenne. Wspomnienia z lat wojny, okupacji i Powstania Warszawskiego, wspólnie z Edmundem Baranowskim (2011), Podziemny futbol 1939–1944 (2012), Zakazane gole. Futbol w okupowanej Warszawie (2014).