13 kwietnia obchodzony jest Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej, ustanowiony przez Sejm RP w 2007 r. Jego celem jest oddanie czci blisko 22 tys. obywatelom Drugiej Rzeczypospolitej Polskiej, pomordowanym przez reżim sowiecki między kwietniem a majem 1940 r. i pochowanym w zbiorowych mogiłach na cmentarzach Bykowni, Charkowie, Katyniu i Miednoje. Wicewojewoda Mazowiecki Artur Standowicz wraz z Kierownikiem Delegatury Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego w Radomiu Krzysztofem Murawskim wzięli udział w uroczystym Dniu Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej. Wydarzenie odbyło się 13 kwietnia br. w Radomiu.

Wicewojewoda Mazowiecki Artur Standowicz wraz z Kierownikiem Delegatury Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego w Radomiu Krzysztofem Murawskim złożyli wiązankę przed obeliskiem w tzw. „Alei Dębów” na placu Księdza Domagały, który upamiętnia Ofiary Zbrodni Katyńskiej wśród mieszkańców Radomia.

Ponadto przed Pomnikiem Katyńskim modlono się w intencji pomordowanych. Odbył się Apel Pamięci, złożono wieńce, kwiaty oraz zapalono znicze.

Następnie została odprawiona uroczysta msza święta w Kościele Garnizonowym w Radomiu w intencji pomordowanych jeńców polskich z obozów Kozielsk, Starobielsk, Ostaszków i zaginionych na Wschodzie.

Obchodzony Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej przypada w rocznicę konferencji zorganizowanej przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych hitlerowskich Niemiec w 1943 r., na której do publicznej wiadomości została podana informacja o odkryciu w Katyniu pod Smoleńskiem w Rosji masowych grobów polskich oficerów. Władze sowieckie prawdę o tej zbrodni ukrywały przez pół wieku, zaprzeczając swojej odpowiedzialności za eksterminację jeńców i przypisując winę Niemcom. Kłamstwo katyńskie powielały władze Polski Ludowej. O prawdę o tym akcie ludobójstwa walczyły w czasach komunizmu, mimo represji i prześladowań, rodziny poległych oraz pokolenia historyków, nauczycieli, wydawców podziemnych czasopism i opozycjonistów. Związek Radziecki przyznał się do popełnienia zbrodni dopiero 13 kwietnia 1990 r., przekazując Polsce zaledwie część dokumentów z lat 40.

Ofiarami zbrodni katyńskiej byli jeńcy wojenni, wzięci do niewoli w wyniku agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 r. – oficerowie Wojska Polskiego, w tym wybitni dowódcy i stratedzy, a także policjanci, urzędnicy, uczeni, profesorowie wyższych uczelni, artyści, lekarze, nauczyciele, prawnicy. Tworzyli oni elitę naszego narodu, stanowiącą o jego potencjale obronnym, intelektualnym i twórczym. Zostali zgładzeni przez NKWD bez procesów sądowych, z pogwałceniem międzynarodowych przepisów i elementarnych zasad funkcjonowania cywilizowanego świata, na mocy decyzji naczelnych władz Związku Sowieckiego z 5 marca 1940 r.

13 kwietnia ma znaczenie symboliczne. Wyznacza początek podejmowanych przez środowiska patriotyczne wysiłków w celu wskazania winnych eksterminacji jeńców oraz ujawnienia faktów i okoliczności, które do tych wydarzeń doprowadziły. Obecnie, po 81 latach, wiemy znacznie więcej, lecz wciąż za mało, by uznać, że zbrodnia katyńska została ostatecznie wyjaśniona, a nazwiska jej wykonawców ustalone. Proces odkłamywania historii nadal trwa. Składamy podziękowania wszystkim osobom i instytucjom, które troszczą się o godne upamiętnienie pomordowanych oraz wytrwale i z poświęceniem dążą do poznania prawdy.

Zbrodnia katyńska to jedna z najbardziej bolesnych kart naszych dziejów. Wspomnieniu tego bestialskiego mordu zawsze będzie towarzyszyć cierpienie, spowodowane ogromem krzywdy wyrządzonej narodowi polskiemu.