W swoim przemówieniu, Minister Anna Zalewska powiedziała, że wdrażana reforma edukacji to nie tylko zmiana struktury szkół, ale również nowe rozwiązania programowe. Podkreśliła także, że przyznanie medali Komisji Edukacji Narodowej jest wyrazem wdzięczności dla osób, które 5 lat temu stanęły w obronie polskiej historii, a wdrażana obecnie reforma edukacji przywraca rangę i znaczenie historii w szkole.

– Kiedy trzeba upomnieć się wiedzę, trzeba mówić o tym głośno – nawet poprzez desperackie gesty. Dzięki wam historia wraca do szkół. Jesteśmy wam bardzo wdzięczni – powiedziała Minister Anna Zalewska.

Wiceminister Maciej Kopeć podkreślił, że wydarzenia z 2012 roku były pierwszym elementem tak szerokiej dyskusji na temat znaczenia nauczaniu historii w szkołach. Poinformował również, że wczoraj do konsultacji publicznych w ramach prekonsultacji Ministerstwo Edukacji Narodowej przekazało projekt podstawy programowej z historii.

Przyznanie Medali Komisji Edukacji Narodowej jest wyrazem wdzięczności dla osób, które stanęły wówczas w obronie polskiej historii. Wdrażana obecnie reforma edukacji przywraca rangę i znaczenie historii w szkole.

Medale Komisji Edukacji Narodowej otrzymali:

1. Zenon Borkowski – Siedlce 2. Adam Borowski – Warszawa 3. Marek Boruc – Siedlce 4. Jan Cebart – Nysa 5. Jadwiga Chmielowska – Tarnowskie Góry 6. Bogusław Dąbrowa – Kostka – Kraków 7. Agnieszka Dutka – Nysa 8. Piotr Gryza – Warszawa 9. Jolanta Hejduk – Częstochowa 10. Leszek Jaranowski – Kraków 11. Adam Kalita – Kraków 12. Tomasz Kalita – Kraków 13. Andrzej Kamiński – Tarnowskie Góry 14. Jan Karandziej – Częstochowa 15. Ewa Kiślak – Częstochowa 16. Witold Korona – Częstochowa 17. Kazimierz Korabiński – Kraków 18. Maciej Kublikowski – Siedlce 19. Ola Lamorska – Nowa Ruda 20. Celina Lichnowska – Nysa 21. Ryszard Majdzik – Kraków 22. Krzysztof Musialski – Częstochowa 23. Marek Muszyński – Wrocław 24. Ryszard Nikodem – Tarnowskie Góry 25. Lech Ochnik – Warszawa 26. Lech Osiak – Tarnowskie Góry 27. Mariusz Patey – Warszawa 28. Stanisław Pawlaczyk – Nysa 29. Anna Rakocz – Częstochowa 30. Radosław Rozpędowski – Częstochowa 31. Janusz Sanocki – Nysa 32. Marian Stach – Kraków 33. Grzegorz Surdy – Kraków 34. Eugeniusz Szumiejsko – Wrocław – 35. Marcin Szymański – Kraków – 36. Krystyna Śliwińska – Nowa Ruda 37. Henryk Wieczorek – Częstochowa 38. Janusz Wolniak – Wrocław 39. Grzegorz Wysocki – Warszawa 40. Anna Zaskórska – Tarnowskie Góry 41. Jerzy Andrzej Zimny – Częstochowa

Protesty w 2012 roku

Strajk głodowy w obronie lekcji historii i języka polskiego dla wielu wydawał się zbyt radykalny, jednak właśnie tak, 5 lat temu wobec zmian proponowanych przez ówczesną minister edukacji zaprotestowało pięciu byłych działaczy antykomunistycznych z Krakowa: Leszek Jaranowski, Adam Kalita i Grzegorz Surdy, Ryszard Majdzik i Bogusław Dąbrowa-Kostka.

Protest głodowy w Krakowie pociągnął za sobą ogólnopolską falę solidarności. Zrodziło się szereg inicjatyw, podjętych przez środowiska uniwersyteckie, nauczycielskie i uczniowskie. W obronie polskiej szkoły stanęli działacze opozycji demokratycznej w PRL.

Protest poparło tysiące obywateli, a także środowiska historyków Uniwersytetu Jagiellońskiego, Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Uniwersytetu Warszawskiego, Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Polskiej Akademii Nauk, liczne fundacje i stowarzyszenia, NSZZ „Solidarność” Krajowa Sekcja Oświaty i Wychowania oraz Region Mazowsze.

Do akcji protestacyjnej dołączali kolejni protestujący z następujących miast: Warszawy, Wrocławia, Siedlec, Tarnowskich Gór, Częstochowy, Nowej Rudy i Nysy.

Po rozpoczęciu akcji protestacyjnej rozpoczęła się debata o potrzebie zmian przedmiotów humanistycznych w polskich szkołach.

Protestujący wskazywali, że nowa podstawa programowa, która od września 2012 roku miała obowiązywać w polskich szkołach, ogranicza w znaczący sposób dostęp młodzieży szkolnej do wiedzy o historii Polski oraz o jej dorobku kulturowym. Podkreślano, że usystematyzowana nauka historii w liceach i technikach kończyć się będzie na pierwszym roku nauki, co nie da intelektualnych podstaw dla wychowania Polaka i obywatela.

Domagano się wycofania rozporządzenia ówczesnego Ministra Edukacji Narodowej z 23 grudnia 2008 roku w sprawie podstawy programowej kształcenia ogólnego oraz rozporządzenia z 7 lutego 2012 roku w sprawie ramowych planów nauczania. Zmiana w podstawie programowej polegała na zespoleniu programów nauczania gimnazjum i pierwszej klasy szkoły ponadgimnazjalnej. Najgłębszy niepokój i sprzeciw budziło również ograniczenie nauczania pozostałych przedmiotów ogólnokształcących.

Domagano się bezzwłocznego zawieszenia rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej dotyczącego nowych podstaw programowych oraz podjęcia merytorycznych rozmów ze środowiskiem oświatowym. Popierający strajk wskazywali, że powszechny społeczny sprzeciw jest dostatecznym sygnałem ostrzegawczym przed wprowadzeniem szkodliwych rozwiązań, których negatywne skutki boleśnie odczują kolejne pokolenia młodych Polaków.