W czwartek, 7 września 2017 r. przed budynkiem Dowództwa Garnizonu Warszawa (Plac Marszałka Józefa Piłsudskiego 4) odbyła się uroczystość odsłonięcia tablicy pamiątkowej połączona ze składaniem kwiatów w hołdzie Błękitnej Armii generała Józefa Hallera oraz pamięci Prezydenta Republiki Francuskiej Raymonda Poincarégo.

W uroczystości udział wziął podsekretarz stanu w MON prof. dr hab. Wojciech Fałkowski, przedstawiciele duchowieństwa oraz zaproszeni goście.

– Armia Hallera była jednostką, która powstała z grona wolontariuszy, ludzi którzy poczuwali się do polskości i żyli za granicą. Którzy przyszli na pomoc państwu polskiemu w najwyższej potrzebie. To była armia, która przez dwa lata służyła najpierw na froncie zachodnim, a później ratowała Polskę przed nawałą bolszewicką – mówił wiceminister Wojciech Fałkowski.

– To była ta armia, która niosła (…) wielką wolę walki o niepodległą Rzeczpospolitą. To jest to przesłanie, z którego my dziś czerpiemy. Czerpiemy patrząc na potrzeby i wyzwania stojące przed Polską – podkreślił podsekretarz stanu w MON.

W części artystycznej uroczystości Chór Reprezentacyjnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego odtworzył inscenizację przysięgi Błękitnej Armii Generała Hallera, Rotę ochotników Hallera oraz został odczytany Dekret Prezydenta Republiki Francuskiej Raymonda Poincarégo o powołaniu Armii Polskiej we Francji.

Armia Polska we Francji nazywana też Błękitną Armią lub Armią Hallera to polska ochotnicza formacja wojskowa, która powstała w 1917 r. Powołana została dekretem prezydenta Francji Raymonda Poincarégo 4 czerwca 1917 r. z inicjatywy Romana Dmowskiego oraz kierowanego przez niego Komitetu Narodowego Polskiego.

Służyli w niej Polacy, którzy wyemigrowali do Francji, Stanów Zjednoczonych, Brazylii oraz jeńcy polscy z armii austriackiej i niemieckiej. Podlegała dowództwu francuskiemu, choć walczyła pod polskim sztandarem. Za wyposażenie i uzbrojenie armii odpowiadał rząd francuski. Pierwszym dowódcą Błękitnej Armii był gen. Louis Archinard. Generał Józef Haller zaczął nią dowodzić dopiero w październiku 1918 r.

70 tysięczna Armia Hallera składała się z dwóch korpusów, a każdy z nich z dwóch dywizji. W skład armii wchodziły ponadto: dywizja instrukcyjna, pułk czołgów (liczący 120 czołgów Renault M-117), siedem eskadr lotniczych (98 samolotów) i oddziały tyłowe. Rozkazom gen. Hallera podlegały także dwie dywizje z Rosji: 4. Dywizja gen. Lucjana Żeligowskiego i 5. Dywizja Syberyjska mjr. Waleriana Czumy. Główną bronią Hallerczyków był francuski karabin ręczny Lebel (wz. 1885/93 kaliber 8 mm).

W połowie 1919 r. oddziały Armii Hallera przybyły do kraju, gdzie odegrały znaczącą rolę na frontach wojny polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej. Rozformowanie Błękitnej Armii nastąpiło 1 września 1919 r. Tego dnia Hallerczyków wcielono do struktur Wojska Polskiego.