Tą wystawą wyrażamy rdzeń polskiej kultury i historii. Czynimy to w Sejmie. Pokazujemy Toruń w samym centrum stanowienia polskiej wolności i demokracji - powiedział w czasie otwarcia ekspozycji Michał Zaleski, prezydent Torunia.

Starania o wpis na Listę UNESCO, rozpoczęte w 1989 r. , trwały osiem lat. Podjęte wówczas działania były kontynuowane w latach następnych przez prezydenta Torunia dr Jerzego Wieczorka oraz reprezentantów środowisk naukowych i twórczych, a także przedstawicieli Rady Miasta. Prezydent Torunia wraz z prof. Marianem Arszyńskim i ówczesnym Miejskim Konserwatorem Zabytków Zbigniewem Nawrockim, podczas spotkań z Generalnym Konserwatorem Zabytków oraz pełnomocnikami Ministerstwa Kultury i Sztuki, ustalili, że wystosują wniosek o rozpoczęcie przez rząd RP procedury o wpisanie Torunia na Listę. Kandydatura miasta poparta została dokumentacją opisowo-analityczną, kartograficzną i fotograficzną.

Gotowe opracowanie przekazano, w czerwcu 1996 r., Generalnemu Konserwatorowi Zabytków prof. Janowi Tomaszewskiemu.

W październiku 1996 r. do miasta przybył przedstawiciel Komitetu Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO prof. dr architekt Janas Glemźa – Wiceminister Kultury Litwy, Członek Komitetu Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO, w celu sprawdzenia zgodności ze stanem faktycznym informacji zawartych w dokumentacji. Jego opinia była dla Torunia pozytywna.

4 grudnia 1997 r., podczas XXI plenarnej sesji Komitetu Dziedzictwa Światowego UNESCO w Neapolu, dokonano wpisu Zespołu Staromiejskiego Torunia na Listę.

Wystawa została przygotowana przez Muzeum Okręgowe w Toruniu. Kuratorem wystawy jest Bogusław Uziembło – starszy kustosz w Dziale Historii Muzeum Okręgowego, autorem zdjęć wykorzystanych do wystawy jest Daniel Pach.