7 sierpnia 1980 r. za niezależną działalność związkową i krytykę dyrekcji socjalistycznego zakładu pracy ANNA WALENTYNOWICZ, kilka miesięcy przed emeryturą, została dyscyplinarnie zwolniona z pracy w Stoczni Gdańskiej. Spawaczka i suwnicowa, przodowniczka pracy, współorganizatorka obchodów rocznic Grudnia ’70; wielokrotnie zatrzymywana, poddawana rewizjom. swoją bezkompromisową, prostolinijną postawą, uczciwością i dążeniem do prawdy zaskarbiła sobie szacunek robotników.

Wyrzucenie z pracy „zwykłej suwnicowej” zmieniło historię PRL. 14 sierpnia 1980 r. szesnastotysięczna załoga stoczni rozpoczęła strajk, żądając m.in. przywrócenia Anny Walentynowicz do pracy. Postulat ten został spełniony. Mimo to 16 sierpnia 1980 r. Anna Walentynowicz wraz z Aliną Pienkowską zatrzymała przy stoczniowej bramie stoczniowców opuszczających zakład po zakończeniu strajku przez Lecha Wałęsę. Zaczął się strajk solidarnościowy, trwający do 31 sierpnia 1980 r. i zakończony podpisaniem Porozumień Sierpniowych.

Więcej na www.solidarnosc.gda.pl