Andrzej Białek ze Stowarzyszenia im. Jana Karskiego, organizatora obchodów, przypomniał przebieg wydarzeń czterech sierpniowych dni 1942 roku.

Kieleckie getto utworzono 1 kwietnia 1941 roku. Rozciągało się na północy Kielc od ul. Bodzentyńskiej i Piotrkowskiej i obejmowało ulice: Jasną, Starozagnańską, Silniczną, Kozią, Orlą, Nowy Świat, Dąbrowską, Szydłowską, Targową, Pocieszka, Marszałkowską, Nowowiejską, Radomską. Zagłada getta rozpoczęła się 20 sierpnia 1942 roku. Rankiem spędzono Żydów na ul. Okrzei, gdzie dokonano selekcji: starców, chorych i niepełnosprawnych rozstrzelano na miejscu. Około 6 - 7 tysięcy osób - głownie kobiet i dzieci - wywieziono w bydlęcych wagonach do obozu zagłady w Treblince. W ciągu kolejnych czterech dni z Kielc wyjechały jeszcze dwa transporty. Wywieziono i zamordowano w Treblince łącznie Okło 20 - 21 tysięcy Żydów. Na terenie getta w Kielcach zamordowano około 1200 Żydów: rozstrzelano dzieci żydowskie z sierocińca, mieszkańców domu starców, kobiety w ciąży, otruto wszystkich pacjentów szpitala żydowskiego. Z getta pozostało przy życiu niespełna 2000 osób. Zamknięto ich w obozie pracy przy ul. Jasnej i Stolarskiej. Wojnę przeżyło kilkuset kieleckich Żydów – ci, którzy pracowali w obozach pracy, a potem pędzeni od obozu do obozu doczekali wyzwolenia.