AF- Od wielu lat zajmuje się Pani działalnością społeczną – na czym ona polega?

MK-Od dziecka byłam osobą wrażliwą na krzywdę innych. Dużym autorytetem dla mnie były obie moje babcie, które zawsze pomagały innym ludziom i miały tzw. „kręgosłup moralny”. Nauczyły mnie również, że czasami trzeba podejmować niepopularne decyzje, ale zawsze należy kierować się dobrem i sprawiedliwością. Takie wychowanie i przykład wyniesiony z domu sprawiły, że jestem jednocześnie idealistką i pragmatyczką. Już w szkole pełniłam zawsze funkcję klasowej gospodyni, zastępowej w drużynie harcerskiej czy starościny na studiach.

W pracy zawodowej podejmuje wiele inicjatyw pro publiko bono. Pracując jako asystentka na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu w Białymstoku założyłam wspólnie z koleżanką studenckie Koło Naukowe Pedagogiki Specjalnej. Współorganizowałam naukowe wyjazdy studentów oraz warsztaty w ramach Podlaskiego Festiwalu Nauki i Sztuki. Od kilkunastu lat jestem społecznym kuratorem sądowym dla dorosłych. Jestem aktywnym członkiem kilku organizacji pozarządowych, tj. Polskie Stowarzyszenie Montessori, Podlaski Oddział Polskiego Towarzystwa Dysleksji, Podlaski Oddział Polskiego Komitetu Światowej Organizacji Wychowania Przedszkolnego OMEP, Fundacja Edukacji Montessori, Forum Aktywnych Kobiet. Uważam, że to właśnie organizacje pozarządowe (NGO) czyli tzw. Trzeci Sektor wspomagają oddolne inicjatywy obywatelskie i są ważnym partnerem dla samorządów i agent rządowych.

Od kilku lat pracuję jako nauczyciel wychowawca w przedszkolu. Pierwsze 6 lat życia są kluczowe dla rozwoju dziecka. To potencjał, który można rozwinąć i który rzutuje na całe przyszłe życie. Dzieci wychowują się w różnych rodzinach i to rodzina jest podstawową komórką społeczną. Nie zawsze w rodzinie dzieje się dobrze, rodziny żyją w różnych warunkach, ale to właśnie rodzina zapewnia ciągłość narodu. Dlatego to właśnie rodzinę powinno wspierać państwo.

AF-Jak trafiła Pani do polityki i dlaczego PiS?

MK-Politykę rozumiał Arystoteles jako sztukę rządzenia państwem, której celem jest wspólne dobro. I właśnie o to wspólne dobro od 8 lat nie potrafi zadbać rządząca koalicja PO-PSL. Migracja wielu młodych Polaków w celach zarobkowych za granicę, brak perspektyw, dowolna interpretacja przepisów przez urzędników, utrudnienia dla pracodawców, lekceważenie związków zawodowych, brak dialogu społecznego postępujące ubóstwo są to problemy, z którymi boryka się na co dzień większość Polaków. Zaangażowanie w politykę jest niezbywalnym prawem każdego obywatela. Nieodpowiedzialni politycy i wspierające ich media powodują, że wielu rodaków zawiodło się na politykach, ponieważ pracują na tzw. umowach śmieciowych i zarabiają najniższą pensję krajową. Jest wiele takich rodzin, gdzie oboje małżonkowie ciężko pracując nie są w stanie utrzymać własnych rodzin. Moim zdaniem jest to karygodna sytuacja, za którą odpowiadają rządzący. Aby to zmienić należy pozwolić obywatelom poczuć się współgospodarzami we własnym kraju. Paradoksalnie sytuacje trudne powodują, że ludzie potrafią rozwijać swoją przedsiębiorczość i solidaryzm społeczny. Nie należy im tylko w tym przeszkadzać.

Oboje z mężem jesteśmy wyborcami Prawa i Sprawiedliwości od 2005 roku. Brak dbałości o dobro narodowe, bezradność obywateli wobec bezdusznego prawa i bezkarności urzędników, czego wyrazem jest powstanie Stowarzyszenia Niepokonani 2012, spowodowało że postanowiłam zaangażować się w politykę.

Dlaczego Prawo i Sprawiedliwość? Przede wszystkim dlatego, że od 2001 roku czyli od momentu założenia tej partii nadal są aktualne postulaty jej założyciela śp. Prezydenta RP Lecha Aleksandra Kaczyńskiego. W sierpniu 2001 r. w Warszawie prof. Lech Kaczyński przedstawił program partii. Myślą przewodnią uczyniono: „W centrum naszego myślenia i odczuwania polityki jest naród, jako wspólnota historii, wspólnota kultury, naród czyli Polska”. Za najważniejsze zadania przyjęto:

oczyszczenie polityki;
odnowienie samorządu;
bezpieczeństwo dla obywateli, więzienia dla przestępców;
naprawa państwa;
reforma finansów publicznych;
prawo, sprawiedliwość, praca.

Jak aktualne są te założenia, chyba nie muszę tłumaczyć. Prawo i Sprawiedliwość jest partią ideową z programem posiadającym konkretne rozwiązania dostosowane do aktualnej sytuacji społecznej. Na co dzień obserwuję moich kolegów posłów i radnych, którzy z wielkim zaangażowaniem i determinacją starają się wprowadzić dobre rozwiązania dla Polski.

AF- Gdyby zdobyła Pani mandat poselski to czym chciała by się Pani zająć w Sejmie?

MK- Moją pasją jest edukacja. Jestem zarówno nauczycielem teoretykiem, jak i praktykiem. Nie mogę obojętnie przejść do porządku dziennego nad faktem, że lekceważy się głos rodziców, którzy chcą decydować o tym, w jakim wieku ich dzieci mają iść do szkoły, że narzuca się jak za czasów PRL jedyny słuszny podręcznik. Deprecjonuje się rolę szkoły i nauczycieli do roli firmy świadczącej usługi edukacyjne. Nauczycieli przedszkola, którzy niejednokrotnie posiadają ukończone liczne kursy i szkolenia oraz studia podyplomowe spycha się do roli tylko opiekunów. Edukacja młodego pokolenia jest sprawą priorytetową i współpraca między rodzicami, nauczycielami, organem prowadzącym i nadzorującym oraz związkami zawodowymi jest sprawą kluczową dla prawidłowego funkcjonowania szkoły.

Monika Mariola Kondracka urodzona w Białymstoku. Mężatka, mąż Krzysztof. Dwie 18-letnie córki Agata i Małgorzata. Wykształcenie wyższe – ukończyła Studium Nauczycielskie w 1993 r. w zakresie wychowania przedszkolnego, a następnie w 1996 r. Filię Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku, dyplom – pedagogika wczesnoszkolna. W roku 1993 ukończyła 2-letni międzynarodowy kurs pedagogiki M. Montessori w Kolonii w Niemczech oraz w 1998 r. ukończyła studia podyplomowe z zakresu oligofrenopedagogiki w Wyższej Szkole Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej w Warszawie. W latach 1996 - 2008 r. asystentka na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu w Białymstoku. Współzałożycielka Koła Naukowego Pedagogiki Specjalnej. Członek Zarządu Podlaskiego Oddziału Polskiego Komitetu Światowej Organizacji Wychowania Przedszkolnego OMEP. Członek Zarządu Fundacji Edukacji Montessori oraz Polskiego Stowarzyszenia Montessori. Wzięła udział w licznych konferencjach dotyczących pracy z dziećmi niepełnosprawnymi i osobami niedostosowanymi społecznie oraz z pedagogiki Marii Montessori. Opublikowała kilkanaście artykułów. Od 1.09.2009r. pracuje jako nauczyciel w Przedszkolu Samorządowym nr 36 im. Marii Montessori w Białymstoku dla dzieci na diecie bezglutenowej i bezmlecznej. 3- krotnie otrzymała nagrodę rektora Uniwersytetu w Białymstoku za działalność naukową i organizacyjną. W 2009r. została odznaczona medalem Ministra Komisji Edukacji Narodowej. W 2012 r. otrzymałam Nagrodę Prezydenta Miasta Białegostoku za szczególne osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej.