AF-Czym zajmuje się Pani na co dzień?

DŁ- Od 15 lat związana jestem z branżą telekomunikacyjną na Podkarpaciu od 2002 r. jestem dyrektorem Telewizji Kablowej Bieszczady. Angażuję się również w działalność społeczną w Uczniowskim Klubie Narciarskim Laworta z Ustrzyk Dolnych będąc w Zarządzie Klubu oraz jestem Prezesem Stowarzyszenia Przyjaciół Olchowca – przepięknej miejscowości w Gminie Czarna w powiecie bieszczadzkim. Dzieląc oczywiście obowiązki żony i mamy dwójki dzieci.

AF-Pracuje Pani w telewizji regionalnej. Jak oceniła by Pani media ogólnopolskie, jeżeli chodzi o rzetelność i obiektywizm?

DŁ- No cóż … oprócz tzw. mediów mainstreamu płynących z nurtem obozu rządzącego na szczęście są portale społecznościowe i telewizje finansowane z własnych środków, które przedstawiają inny obraz rzeczywistości. Po prostu bardziej realny. Bardzo zdewaluowało się pojęcie rzetelności dziennikarskiej w dzisiejszym świecie. To jest bardzo przykre bo skazuje z góry niektóre środowiska na bezradność. Sama brałam udział w wielu konwencjach, eventach więc doskonale wiem jak zakłamany jest przekaz telewizji publicznej.

AF- Jak trafiła pani do polityki i dlaczego Polska Razem?

DŁ- Jesienią 2013 r. zaangażowałam się w akcję “1 Godzina dla Polski” z inicjatywy Jarosława Gowina . Był to ruch społeczny zrzeszający osoby zajmujące się różnego rodzaju działalnościami społecznymi, czynnie uczestniczącymi w życiu społecznym mocno zdegustowanymi ówczesnym światem polityki w naszym kraju. Aby mieć realny wpływ na rzeczywistość trzeba w niej uczestniczyć i angażować się w takie przedsięwzięcia. Ze spotkania na spotkanie było nas coraz więcej, tak z ruchu społecznego staliśmy się partią polityczną Polską Razem Jarosława Gowina obecnie Polską Razem Zjednoczoną Prawicą. Może troszkę za wcześnie bo kilka osób zaangażowanych u nas w chwili obecnej działa w środowisku Pawła Kukiza . Takich prawdziwych „antysystemowców”.

AF- Co ma Pani do zaoferowania wyborcom, gdyby została Pani wybrana do Sejmu i jakie sprawy są najpilniejsze dla regionu?

Bieszczady to przepiękny zakątek naszego kraju. To marka sama w sobie rozpoznawalna w Europie a może i Świecie. Kiedyś Bieszczady były dobrze zaludnione, istniały tu Państwowe Gospodarstwa Rolne, i pozyskiwano ogromne ilości drewna - Bieszczady były nazywane „zagłębiem drewna”. To dawało liczne miejsca pracy. Z całego kraju napływali pracownicy do licznych tartaków. W Ustrzykach Dolnych był największy w Europie Zakład Przemysłu Drzewnego. Koszty pozyskiwania drewna podobno przekraczały jego wartość. Więc to wszystko upadło. Upadł również Zakład Budownictwa Leśnego oraz Zakład Igloopol, który masowo wykupywał w latach 80 tych PGR-y. Po tych eksperymentach pozostała tylko zdegradowana przyroda. Na szczęście ten nie przemyślany proces się zatrzymał. Spowodowało to niestety masowe wyludnienie regionu. Proces ten trzeba odwrócić.

Główne cele i priorytety jakie postawiłam sobie do realizacji to wsparcie dla tworzenia zintegrowanej polityki w sferze turystycznej i sportowej zmierzające do faktycznego rozwoju regionu bardzo atrakcyjnego turystycznie. Sprawy kluczowe do niezwłocznej realizacji to utworzenie Szkoły Mistrzostwa Sportowego oraz rozbudowa i modernizacja infrastruktury turystycznej wyciągów narciarskich, tras biegowych, biathlonowych, rolkowych, nordic walking i budowa skoczni narciarskiej. Przywrócenie regularnych połączeń kolejowych całorocznych czy sezonowych z Rzeszowa, Warszawy, Krakowa i Lublina pomoże wypromować Bieszczady. Szybki pociąg „Narciarz” z Rzeszowa do Ustrzyk doskonale by się wpisał w strategię rozwoju zimowej stolicy Bieszczad.

W działaniach tych istotne jest promowanie kultury karpackiej opartej na lokalnej historii i tradycji, a w przyszłości tworzenie jedności architektonicznej regionu co podniesie jego walory estetyczne. Powinien mieć swoją rozpoznawalność jak choćby Podhale. Tegoroczna susza i niski stan wody odsłoniły wiele niekontrolowanych rur odprowadzających ścieki. Musimy pamiętać, że jezioro oprócz funkcji rekreacyjno-turystycznej jaką pełni, jest przede wszystkim rezerwuarem wody pitnej dla tysięcy mieszkańców Bieszczad i okolicznych gmin. Jest to problem, który bezpośrednio dotyczy wszystkim mieszkańców i wszystkie podmioty gospodarcze, które w jego obrębie funkcjonują.

Problem wymaga rozwiązania. Wiem, że środki samorządu lokalnego i województwa podkarpackiego nie wystarczą, dlatego będę zabiegać o program rządowy, dzięki, któremu Jezioro Solińskie zachowa swoją funkcjonalność rekreacyjno-turystyczną i będzie miało wodę najwyższej jakości. Należy zadbać również o drogi dojazdowe do wszystkich miejscowości w całych Bieszczadach.

Odbudowa potencjału gospodarczego regionu i tworzenie nowych miejsc pracy w oparciu o dobra lokalne oraz małe i średnie przedsiębiorstwa również wymaga programu rządowego. Konieczne jest zaangażowanie się w stworzenie możliwości i odbudowę kształcenia zawodowego. Oprócz zawodów niezbędnych dla rozwoju turystyki i rekreacji jest potrzeba szkół dla mechaników, elektryków, monterów, tynkarzy, murarzy i odbudowa praktyk zawodowych w oparciu o lokalnych przedsiębiorców, tak aby nasze dzieci nie były zmuszone wyjeżdżać z naszego regionu. Mali i średni przedsiębiorcy to impuls do rozwoju gospodarczego naszego kraju. Wsparcia potrzebują również rolnicy.

Nasz region zasługuje na swojego reprezentanta w Sejmie. Tylko osoba znająca lokalne problemy jest w stanie je rozwiązać. Wiele z nich wykracza poza kompetencje samorządu, ja jestem w pełni gotowa w te działania się zaangażować na rzecz naszej lokalnej społeczności. Dużo jest rzeczy do zrobienia tu lokalnie ale i w naszym kraju. Jestem bardzo energiczną osobą pozytywnie nastawioną do życia. Przy ogromnym wsparciu rodziny i przyjaciół wierzę, że przedsięwzięcie jak – Twój Poseł z Bieszczad jest realne.