Przełom zimy i wiosny to okres, kiedy wyraźnie wzrasta liczba pożarów łąk i nieużytków rolnych. Zagrożeniem dla i przyrody i ludzi jest, utrata dopłat bezpośrednich dla rolników oraz częste angażowanie sił straży pożarnej, której pomoc często może być potrzebna w innych sytuacjach. Są to główne niebezpieczeństwa wynikające z wypalania traw.

Pożary traw oznaczają zniszczenie miejsc lęgowych wielu gatunków ptaków gnieżdżących się na ziemi i w krzewach. Giną bażanty, kuropatwy, także ich pisklęta. W pożarach traw ginie wiele pożytecznych zwierząt kręgowych: płazy (żaby, ropuchy, jaszczurki), ssaki (krety ryjówki, jeże, zające, lisy, borsuki, kuny, nornice, badylarki, ryjówki i inne drobne gryzonie).

Niejednokrotnie od palącej się trawy, zajmują się pod nią torfowiska. Pożary torfu są wyjątkowo trudne do ugaszenia, mogą trwać nawet kilka miesięcy. Torfowiska na regenerację potrzebują kilku tysięcy lat. Często pożar traw przenosi się na sąsiadujące lasy, niszcząc bezpowrotnie cenne drzewostany.

Negatywne skutki wypalania roślinności to zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi, Może też przerodzić się w niekontrolowany pożar. Zakaz wypalania traw jest jednym z „wymogów dobrej kultury rolnej”, których przestrzeganie jest wymagane m.in. w ramach systemu dopłat bezpośrednich. Rolnikowi, który ich nie przestrzega grozi zmniejszenie należnej wysokości wszystkich rodzajów dopłat bezpośrednich lub pozbawienie całej kwoty płatności bezpośrednich za dany rok.