Stefan Wincenty Frelichowski urodził się 22 stycznia 1913 w Chełmży. W wieku 9 lat został ministrantem. Należał też do ZHP. W 1931 r. wstąpił do seminarium w Pelplinie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1937 r. Od 1 lipca 1938 był wikariuszem parafii Wniebowzięcia NMP w Toruniu. Dał się poznać jako wzorowy kapłan, opiekun chorych, przyjaciel dzieci i młodzieży, organizator prasy kościelnej i działacz misyjny. Jednocześnie pełnił funkcję kapelana Pomorskiej Chorągwi Harcerzy ZHP.

11 września 1939 r. został aresztowany przez Gestapo, po dwóch dniach go zwolniono. 18 października ponownie go aresztowano i osadzono w Forcie VII. Przeszedł przez kilka obozów koncentracyjnych, gdzie pomimo ekstremalnych warunków pełnił nadal posługę kapłańską -organizował wspólne modlitwy, spowiadał, sprawował potajemnie msze i rozdzielał komunię. W Dachau, podczas udzielania pomocy chorym współwięźniom obozu, sam zaraził się tyfusem plamistym, który w połączeniu z zapaleniem płuc doprowadził w dniu 23 lutego 1945 do jego śmierci. Jan Paweł II beatyfikował ks. Frelichowskiego 7 czerwca 1999 podczas nabożeństwa na toruńskim lotnisku.