Prokuratura Okręgowa w Gdańsku odmówiła wszczęcia postępowania w sprawie przekroczenia uprawnień przez Prezydenta Miasta Gdańska

Prokuratura Okręgowa w Gdańsku odmówiła wszczęcia postępowania w sprawie przekroczenia uprawnień przez Prezydenta Miasta Gdańska w latach 2011-2013 r. poprzez likwidację szkół sfinansowanych ze środków publicznych poprzez przekazywanie ich do prowadzenia osobom fizycznym lub prawnym, na szkodę interesu publicznego, to jest popełnienia czynu z art. 231 § 1 kk.

Zawiadamiający sformułowali zarzuty odnoszące się do dwóch aspektów działalności Gminy Gdańsk, w tym Prezydenta, związanej z zadaniami z zakresu edukacji. Pierwszy dotyczył gospodarki finansowej, drugi wywiązywania się z obowiązku edukacji młodych gdańszczan. Oba związane były z podejmowanymi przez Gminę działaniami, mającymi na celu przekazanie do prowadzenia budowanej ze środków publicznych szkoły w Kokoszkach innemu podmiotowi.

W ocenie prokuratury podejmowanie działań mających na celu przekazanie w drodze konkursu do użytkowania, bez wyzbycia się własności, budowanej szkoły innemu podmiotowi, mającemu uprawienia do prowadzenia działań oświatowej, samo w sobie nie może być uznany za szkodliwe dla interesu publicznego. Nie można bowiem z góry założyć, że realizacja obowiązku oświatowego przez inny podmiot będzie niekorzystne finansowo dla Gminy. Ocena finansowa przedsięwzięcia możliwa jest do ustalenia dopiero po dokonaniu audytu finansowego faktycznie prowadzonej działalności.

Nadto zawiadamiający nie wskazali aby zamieszkujące w Gminie Gdańsk dzieci miały utrudniony dostęp do szkolnictwa publicznego. Dobrem o charakterze wyższym w porównaniu z nakładami finansowymi, jest poziom wyników w nauce osiąganych nie tylko w poszczególnych placówkach oświatowych, ale także w toku dalszej edukacji przez absolwentów tychże placówek. Zawiadamiający nie przedstawili żadnego dowodu, który mógłby wskazywać na to, że operatorzy, którym przekazano do prowadzenia placówki oświatowe, wywiązują się ze swoich obowiązków gorzej niż inny organ Gminy, prowadzący takie placówki. Tylko stwierdzenie, że zasób wiedzy zdobywanej przez absolwentów takich placówek jest niższy, mógłby stanowić znamię istotnej szkody dla interesu publicznego. A takiej okoliczności nie wykazano.

Dokonane zatem w toku czynności sprawdzających ustalenia nie dały podstaw do stwierdzenia aby podejmowane przez przedstawicieli Gminy działania wyczerpywały znamiona czynu z art. 231 § 1 k.k.