W olsztyńskiej hali Urania zabrzmiały utwory, które towarzyszyły Polakom podczas najważniejszych wydarzeń w dziejach narodu. Oprócz pieśni „Boże coś Polskę” i „Roty”, publiczność mogła usłyszeć te obrazujące powojenną polską rzeczywistość - „Obławę”, „Balladę o Janku Wiśniewskim”, „Mury”, a także: „Ja to mam szczęście” , „Żeby Polska była Polską” czy „Ojczyzno ma”.

Był to tylko niewielki fragment bogatego repertuaru Reprezentacyjnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego. Koncert został przygotowany z okazji 40 rocznicy utworzenia Komitetu Obrony Robotników, a swoją premierę miał 23 września 2016 roku w Teatrze Polskim w Warszawie. Jak podkreślił obecny na koncercie wicewojewoda Sławomir Sadowski, pieśń patriotyczna, symbolizująca jedność i odrębność narodu oraz formę społecznej manifestacji uczuć, powstawała w różnych okresach naszych dziejów, upamiętniając wielkie wydarzenia związane z obroną wolności, niepodległości, czy zachowaniem najcenniejszych dóbr kultury i tradycji narodowej. Była wyrazem dumy narodowej, wspierała w trudnych chwilach. W pieśniach, które powstawały w różnych okresach naszej historii, przetrwało umiłowanie Ojczyzny i wola trwania naszej wspólnoty w świętej wierze Ojców. Umacnianie tej wspólnoty, wzmacnianie gmachu niepodległości jest naszym patriotycznym obowiązkiem. To niezwykle ważne, abyśmy nie ustawali w krzewieniu patriotyzmu, który stanowi fundament istnienia narodu – powiedział wicewojewoda, dziękując ministrowi obrony narodowej Antoniemu Macierewiczowi za możliwość występu Zespołu w Olsztynie, a dyrektorowi artystycznemu za przygotowanie tego wyjątkowego widowiska. Koncert „Ojczyzno ma” został zorganizowany w ramach Programu Wieloletniego Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Niepodległa 2018”, którego głównym celem jest wzmocnienie poczucia wspólnoty obywatelskiej Polaków. Niewykluczone, że Reprezentacyjny Zespół Artystyczny Wojska Polskiego jeszcze zawita na Warmię i Mazury. Ta największa instytucja artystyczna w Siłach Zbrojnych RP ma bowiem w swoim repertuarze również wiele pieśni historycznych i patriotycznych związanych z przedwojennymi dziejami naszego narodu, które również może zaprezentować publiczności naszego regionu.

Historia Reprezentacyjnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego sięga początków XX wieku. Pomysł przygotowania pierwszego profesjonalnego występu scenicznego pojawił się w 1. Brygadzie Legionów pod koniec stycznia 1915 r. po bitwie pod Łowczówkiem. Do realizacji przedstawienia doszło 21 lutego 1915 r. w Bielsku Białej w sali teatralnej hotelu „Pod Czarnym Orłem”. Po tym występie pojawiła się koncepcja powołania stałego zespołu żołnierskiego, a wiosną 1915 r. przy wsparciu Naczelnego Komitetu Narodowego powołano w Wiedniu teatr, którego kierownikiem artystycznym został Karol Adwentowicz. W okresie II Rzeczypospolitej przy Domach Żołnierza Polskiego działało wiele grup teatralno-estradowych, które popularyzowały w środowisku wojskowym i cywilnym tradycję walk orężnych i niepodległościowych. Z okresem II Wojny Światowej wiąże się z kolei działalność szeregu grup frontowych artystów wojskowych powstałych w Siłach Zbrojnych na Zachodzie, jak również w tworzącym się Wojsku Polskim na Wschodzie. Znaczącą formacją artystyczną w Armii Generała Władysława Andersa był Teatr Polowy występujący pod nazwą „Czołówki Rewiowej”. Z kolei działalność artystyczna w tworzonej Armii Polskiej na Wschodzie przy 1. Dywizji Piechoty wiązała się z działalnością „Teatrzyku z Tęczą”, który powstał w 1943 r., a następnie został przekształcony w Teatr Wojska Polskiego. Od 1947 r. Teatr funkcjonował w ramach Domu Wojska Polskiego. Strukturę organizacyjno-etatową pod nazwą Zespołu Pieśni i Tańca Wojska Polskiego otrzymał w 1951 r. W 1958 r. nazwę Zespołu zmieniono na Centralny Zespół Artystyczny Wojska Polskiego, a w 1991 r. po kolejnych zmianach programowo-organizacyjnych przekształcono go w Reprezentacyjny Zespół Artystyczny Wojska Polskiego. W 2004 r. do Zespołu włączono Orkiestrę Koncertową Wojska Polskiego im. Stanisława Moniuszki. Pośród instytucji kulturalnych naszego kraju Reprezentacyjny Zespół Artystyczny Wojska Polskiego stanowi wyjątkowe zjawisko. Po II wojnie światowej, skromny liczbowo, częściowo amatorski i słabo wyposażony zespół frontowych artystów zaczął się szybko rozrastać do rozmiarów prawdziwie reprezentacyjnej instytucji muzyczno-estradowej. W ciągu ponad 60 lat działalności Zespół wystąpił już w sumie dla kilkunastu milionów widzów, w kraju i niemal na całym świecie. Podobnie jak dzisiaj, występy Zespołu odbywały się w bardzo rozmaitych warunkach: od wielkich sal filharmonicznych i teatralnych, aż po prowincjonalne świetlice, służące żołnierzom służby zasadniczej, bądź ludności cywilnej.

Począwszy od 1956 roku kolejne odwilże polityczne, choć połowiczne i krótkotrwałe, pozwalały jednak Zespołowi na ostrożne poszerzanie repertuaru o tematykę i utwory dotychczas nie zalecane. Ale rzeczywisty przełom nastąpił dopiero w drugiej połowie 1989 roku, kiedy Polska już ostatecznie wstąpiła na suwerenną drogę prawdziwie demokratycznych przemian. Dotychczasowy repertuar Zespołu został radykalnie zweryfikowany pod kątem nowych aspiracji międzynarodowych Rzeczypospolitej Polskiej, prawdy historycznej i ducha narodowego, w dużej mierze wyrosłego z chrześcijańskich tradycji. W repertuarze Zespołu znalazły się również liczne utwory i całe widowiska prezentujące kulturę muzyczną i estradową państw natowskich – naszych sojuszników. Jednak mimo imponującej różnorodności przedsięwzięć podejmowanych przez Zespół należy pamiętać, że jego głównym zadaniem, jako instytucji wojskowej, jest propagowanie i kultywowanie tradycji naszego oręża, a to realizuje się najpełniej i najefektowniej przez widowiska historyczne oparte na precyzyjnych, często fabularyzowanych scenariuszach.