W rocznicę śmierci profesora Jerzego Chłopeckiego, prorektora WSIiZ, uczelnia upamiętniła osobę wybitnego socjologa i politologa. 23 stycznia odbyło się uroczyste nadanie auli WSIiZ imienia prof. Chłopeckiego. Goście, wśród nich rodzina i przyjaciele z kręgów nauki, obejrzeli film dokumentalny o profesorze „Czas panuje nad nami”, zrealizowany dzięki WSIiZ.

21 stycznia 2014 roku był jednym z najsmutniejszych dni w historii Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. Zmarł profesor Jerzy Chłopecki, wybitny socjolog i politolog, ale przede wszystkim człowiek o wielkim umyśle i sercu. 23 stycznia uczelnia zorganizowała uroczystość upamiętniającą profesora. Mimo atmosfery zadumy, nie było smutku. Pogodny z natury profesor Chłopecki chciał, by wspominać go bez zadęcia, z radością, tak, jak żył i postrzegał otaczający go świat, wnikliwie, ale nieco z przymrużeniem oka i charakterystyczną ironią.

Spotkanie rozpoczął prof. Tadeusz Pomianek, rektor WSIiZ. Poinformował o nadaniu auli imienia profesora Jerzego Chłopeckiego. Wspólnie z Małżonką profesora, Jadwigą Chłopecką, odsłonił również tablicę pamiątkową.

Gości powitał dr Wergiliusz Gołąbek, prorektor WSIiZ ds. Rozwoju i Współpracy. Zapowiedział projekcję filmu dokumentalnego o profesorze, który przypomniał jego wybitną postać. Jeden z uczniów profesora Chłopeckiego, obecnie prorektor WSIiZ ds. nauczania, dr Andrzej Rozmus zaprezentował książki wydane przez WSIiZ: „Teraźniejszość totalna. Tezy o współczesności. Profesor Jerzy Chłopecki in memoriam” oraz reedycję zbioru znakomitych felietonów profesora „Pocztówki z Galicji”.

Profesor Jerzy Chłopecki przez wiele lat piastował stanowisko prorektora do spraw nauki WSIiZ i kierował Katedrą Nauk Społecznych. Sprawował nadzór merytoryczny nad wszystkimi projektami naukowymi WSIiZ. Wniósł wielki wkład w naukowy i kadrowy rozwój Uczelni.

Jerzy Chłopecki był profesorem nauk humanistycznych. Był absolwentem studiów magisterskich i doktoranckich na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie się habilitował. Był wybitnym, znanym socjologiem i politologiem, jednocześnie błyskotliwym, serdecznym i pełnym ciepła oraz ironicznego humoru człowiekiem o nietuzinkowej osobowości. Jego wielką pasją było dziennikarstwo. Pełnił funkcję redaktora naczelnego wielu ogólnopolskich mediów.

Jest autorem wielu książek m.in. „Rewolucja i postęp”, „Czas, świadomość, historia. Uwarunkowania potocznej świadomości czasu”, ”Przestrzeń polityczna Polski. Konflikt i zmiana”, „Ciągłość, zmiana i powrót. Szkice z socjologii wychowania”. Jest autorem kilkudziesięciu artykułów naukowych, rozdziałów w monografiach oraz wielu tekstów publicystycznych. Był recenzentem wielu prac doktorskich i habilitacyjnych. Wychował wielu młodych pracowników nauki.

Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Nagrodą Ministra Edukacji Narodowej, odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Prowadził wykłady z socjologii ogólnej, socjologii mediów i socjologii polityki.

Pełen energii, inspirujących pomysłów, mądrych rad i opiniotwórczych spostrzeżeń przelewanych na papier, do końca aktywnie uczestniczył w życiu naukowym i poza nim. Wielką pasją Profesora były konie i muzyka. Lubił jazdę na nartach i grę w tenisa. W naszej pamięci pozostanie jako wybitna osobowość, bardzo pogodny człowiek, pełen ciepła i serdeczności, o wnikliwym, krytycznym i otwartym, ponadprzeciętnym umyśle.