W latach 1944-1954, okresie brutalnego tłumienia wszelkiego oporu niepodległościowego więzienie na Zamku Lubelskim odegrało szczególną rolę. Zamek pełnił wówczas funkcję więzienia centralnego dla tej części wyzwolonych ziem i podlegał NKWD oraz kontrwywiadowi Armii Czerwonej. Był miejscem kaźni i etapem deportacji do łagrów w głąb ZSRR. Przez jego mury przeszło ok. 35000 więźniów, działał tu Sąd Wojskowy Garnizonu Lubelskiego, ferujący wyroki bez udziału oskarżyciela i obrońcy. Ofiarami pierwszych wyroków śmierci, wykonanych 15 listopada 1944 na zamkowym dziedzińcu byli Stanisław Siwiec, Franciszek Gandzała i Tadeusz Benesz. Lubelskie sądy wojskowe od listopada 1944 do lutego 1954 roku skazały na śmierć co najmniej 180 osób. Wyroki śmierci były zatwierdzane w dniu następnym lub po kilkunastu dniach. Egzekucji dokonywano przez rozstrzelanie, najczęściej w piwnicach nieistniejącego już dziś budynku administracyjnego, który stał przed frontem Zamku. Zwłoki grzebano w tajemnicy, przeważnie nocą, w bezimiennych grobach na terenie cmentarza przy ulicy Unickiej.

Parafia św. Bartłomieja w Morawicy koło Krakowa podjęła się realizacji pomnika „Niezłomnym - Ojczyzna”. Pomnik zaprojektował prof. Czesław Dźwigaj. Zawierać będzie ziemię z miejsc pochówków „Niezłomnych” oraz kamienie z budynków więzień, w których ich mordowano. Mur z imionami i nazwiskami będzie symbolem ich niezłomnej postawy.

Muzeum Lubelskie w Lublinie jako pierwsze przekaże kamień węgielny pod budowę pomnika w Morawicy podczas uroczystości w dniu 7 września o godz. 12:00 na Zamku Lubelskim. W wydarzeniu udział wezmą przedstawiciele organizacji kombatanckich.

Patronat Honorowy nad budową pomnika przyjęli : Ks. Kard. Stanisław Dziwisz; Instytut Pamięci Narodowej oraz NSZZ „SOLIDARNOŚĆ”.